ایشان در سال جاری هم به عنوان یکی از اعضای شورای سیاست گذار پنجمین جشنواره عکس فیروزه تبریز دعوت به حضور شد تا از انگیزه و اراده و تجارب خود در هرچه بهتر و موفق تر برگزار شدن این دوره از جشنواره عکس فیروزه، هزینه نماید.
گفت وگوی زیر با ایشان انجام گرفت تا در قالب گپی صمیانه و کوتاه از نقش جشنواره فیروزه و شکل حضورش در فهرست جشنواره های معتبر بیشتر بدانیم.

*آقای امتنانی عزیز! سابقه برگزاری نخستین دوره جشنواره عکس فیروزه به چه سالی باز می گردد؟
شکل اجرایی جشنواره ملی عکس فیروزه تبریز به عنوان یک ایده و روش جدید در نحوه ی برگزاری انواع جشنواره ها، به صورت حضوری و برای نخستین بار در کشور عزیزمان ایران در سال 1387 در شهر تبریز شروع بکار کرد.


* ایده ابتدایی شکل نو این جشنواره از ذهن چه کسی و با چه هدفی تامین شد؟
علیرغم اینکه عزیزانی از همین دیار مدعی ابداع این طرح و ایده می باشند، شایان ذکر است که نحوه و شکل برگزاری این جشنواره، اقتباسی بود از جشنواره ای بنام (داسک) که همه ساله در کشور همسایه، ترکیه، برگزار می شود؛ اما جشنواره ی عکس فیروزه تبریز با وسعت و امکانات بیشتری توسط سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز به مرحله اجرا در آمد که در همان سال نخست مورد استقبال بیش از حد پیش بینی مورد رضایت عکاسان سراسر کشور مان قرار گرفت.


* مستقل از آذری بودن تان بفرمایید که آیا باور دارید که جشنواره فیروزه تبریز توانسته عکاسی ایران را تحت تاثیر قرار دهد؟
البته! تبریز در عکاسی معاصر و دهه های اخیر با نام جشنواره فیلم و عکس وحدت به شهرتی فراگیر رسید ولی با گذشت سالها از رکود جشنواره هایی معتبر درسطح ملی و بعد از سالها وقفه در برگزاری جشنواره معتبر فیلم و عکس وحدت که در دهه شصت در تبریز برگزار می شد، این جشنواره با اقبال همگانی مواجه شد و بارقه هائی از امید و نشاط را برای جامعه عکاسی تبریز به ارمغان آورد. جشنواره فیروزه اگر در مسیر اهداف خود پیش برود می تواند ناجی عکاسی ایران و آبروی عکاسی کشور باشد.

* تفاوت جدی دور پنجم جشنواره فیروزه را با ادوار گذشته در چه نکته ای می بینید؟ به عبارتی دیگر آیا آن اهداف و نقشه راهها توانسته در دوره به دوره جشنواره عملیاتی شود؟
از ویژگی های جدی جشنواره امسال - به امید خدا – شکل گیری جدی تر روح تعاون و باور به درک حضور همگانی از افراد صاحب رای و نظر و خبره و تخصص است که الته در ادوار گذشته هم بوده است ولی در این دوره به لطف نگاه وسیع شخص دبیر این پذیرش با وسعت مفیدتری توانسته است از تمامی طیف ها دعوت به همکاری و حضور و حمایت کند.
دور پنجم این جشنواره قرار است به همان شکل و ایده اولیه خود و با همان روند که در ادوار اول تا سوم اجرا می شد و در واقع مبنا و هدف جشنواره فیروزه هم همان می باشد، در مسیر اصلی و اولیه خود قرار گرفته و روند کاری خود را با دعوت از دوازده نفر پیشکسوتِ عرصه هنر عکاسی شهر تبریز تحت عنوان شورای سیاست گذاری، در محیطی سالم و دوستانه با برگزاری جلسات مشورتی و همفکری با حضور رئیس ستاد اجرائی جشنواره و نیز دبیر جشنواره که خود از چهره های بنام عکاسی ایران می باشد و دیگر دست اندر کاران ستاد اجرائی جشنواره که آنها هم جزو عکاسان مطرح در سطح کشور هستند، با بهره گیری از تجارب همدیگر و مکتوب نمودن تصمیمات متخذه، امور جاری به نحو احسن درحال پیشرفت و اجرائی شدن می باشد.

*دلیل اینکه آخرین دور جشنواره را در سال گذشته یعنی دوره چهارم در سیر طبیعی اهداف جشنواره نشماردید چیست؟
اما اینکه در مطالب فوق بیشترین تاکید و اشاره به ادوار اول تا سوم جشنواره شد، به این منظور بود که در دور چهارم روند کاری جشنواره از مسیر اصلی خود منحرف و با تفاوتهای اساسی نسبت به ادوار قبلی اجرا گردید و آنچه را که بنام اهداف و روند جشنواره فیروزه شناخته شده بود به ورطه فراموشی سپرد و حتی آنچه را که در فراخوان خود بنام به تصویر کشیدن تبریز شهر نخستین ها مد نظر قرار داده بود، نتوانست موفق به اجرای آن شود و موجبات عدم استقبال عکاسان را فراهم آورد که بحث در این خصوص فرصت و مجال دیگری را می طلبد.

* مستندسازی و ثبت تصاویر نماهای شهر از نگاه عکاسان خبره و تیزبین چه ارتباطی با سازمان کاری شهرداری ها دارد؟
در خصوص اینکه خروجی و توان این جشنواره چه بوده، شایان ذکر است به لحاظ اینکه موضوعات این جشنواره در بر گیرنده عکاسی مستند در سطح شهر می باشد و چون این ژانر از عکاسی ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ مردم و سیمای شهروندی شهر دارد، از منظری به شهرداری مربوط است و از نگاهی دیگر جایگاه ویژه ای میان عکاسان جوان و مردم عادی کوچه و بازار به عنوان شهروندان این شهر دارد.
البته ناگفته نماند که روحیه پذیرای شهروندان تبریزی و درک عمیق شان از ضرورت همکاری با هنرمندان کلا فضای عکاسی را بخصوص در بافت فرهنگی تاریخی شهر که در سالهای گذشته عکاسی کردن در ان کار بسیار سختی بود، ملایم تر کرده است.

(ایستاده از راست: کریم متقی، حمید قندریز، جواد بهمنش، سروش خیری، محمدعلی جدیدالاسلام و میرعباس آل یاسین)
(نشسته از راست: حسین جاودانی، محسن بایرام نژاد، مقصود سامع سردرودی، رحمان قبه زرین و محمدرضا امتنانی)
عکس از: صابر قاضی

*چگونه برگزاری یک جشنواره می تواند شعور فرهنگی شهروندان را رفیع تر و درک بصری ایشان را ارتقاء دهد؟
بیاد دارم حدود بیست سال پیش که برای کتاب «بازارهای تبریز»، در بازار تبریز عکاسی می کردم مشقات فراوانی را متحمل شدم چون تا آنزمان عکاسی در بازار جا نیفتاده بود و من هم آدم خجالتی ای بودم و مدام توسط بازاریان تبریز که آدمهای شوخ طبع و اهل مزاحی هستند، مورد ریشخند و حتی تمسخر قرار می گرفتم ولی ناچار بودم سکوت کنم.
غرض از بیان این مطلب بریا نسل جوان عکاسان کشورمان یادآوری اسن نکته مهم است که بدانند و آگاه باشند که شرایط تسهیل شده عکاسی در موقعیتی چون بازار تبریز به راحتی بدست نیامده است.

* آیا به شکل شاخص نتیجه ای که از جمله آثار اداور جشنواره فیروزه برای شهر و شهروندان تبریزی باشد سراغ دارید؟
وقتی عکاسی از فضای شهر و بازار مورد حمایت مسئولین و عکسهای خروجی هم مورد اقبال بینندگان (که همان مردم خوب و علاقمند است) قرار گرفت انتشار آن در سطحی وسیع، سرانجام ثبت جهانی بازار تبریز را در مجامع بین المللی منجر شد، که خود دستاوردی قابل قبول و تحسین برانگیز بود، همین امر موجب شناخته شدن شهر و دیارمان شده که به سرازیر شدن مسافرین و گردشگران و چرخش اقتصاد و کمک به رشد و علاقمندی جوانان به کار عکس و عکاسی یاری رسانده و این یعنی یک شناخت صحیح برای معرفی توانمندی های غنی و قوی شهر تبریز.

* انتظار یکی از اعضای شورای سیاست گذاری پنجمین جشنواره ملی عکس فیروزه تبریز از یکایک عکاسان کشور در سایر استان ها و شهرستان ها چیست؟
انتظاری خاصی در کار نیست ولی یک روحیه اخلاقی همراه با یک حرکت الگوساز صنفی برای محمدرضا امتنانی حکم می کند که به عنوان کسی که در پس سالها تجربه از تاثیرات برگزاری مسابقه ها و جشنواره های صحیح و سلامت محلی و منطقه ای، استانی و ملی آگاهی بیشتری دارم در خواست کنم حامی حرکت های معلوم الاحوال باشیم که به اشکال گوناگون حامی هنر عکاسی و شهروندان و هموطنان ما هستند.
بسیار به این نکته بیاندیشیم که چرا در کشور ما جشنواره ای به دوره برگزاری دو رقمی نمی رسد؟ به این بیاندیشیم که چرا شهرداران سایر استان ها و شهرها دغدغه هایی اینچنین برای هنرمندان و فعالان فرهنگی هنری شهرشان ندارند؟ دلیل اینکه جشنواره های بسیاری چون عکس زمان در استان مرکزی و بسیاری دیگر از جشنواره را در پس چندین دوره می توانند تعطیل کنند چیست؟ البته که مدیران آگاه بر شرایط زمان و موقعیت زمان در کشور ما کم نیستند ولی هر مانعی نشات گرفته از نادانستن است وگرنه تا اصلاح امور است برچیدن امور حرکتی نسنجیده و نابخردانه است!
بر من عکاس که خود را در گروه عکاسان حرفه ای کشور همیشه دخیل در رویدادهای عکاسی دانسته و موثر می دانم، واجب و ضروری است که از هر کار درست و صحیح سلامت فرهنگی، که دارای نظام و برنامه ریزی سلامت و تعهد در مسیر اجرا دارد در هر مقام و مسئولیتی، حمایت کنم.

برگرفته:چیلیک