به گزارش " پایگاه عکس چیلیک "(Chiilick.com) در این مراسم ضمن ارایه بیانیه هیات داوران بخش عکاسی، از عکاسان برگزیده نیز تقدیر به عمل آمد.
دبیرخانه این جشنواره ضمن ارسال متن بیانیه اعلام کرد: با توجه به دوره زمانی محدود نمایش عکس ها در نگارخانه فرهنگسرا، آثار راه یافته به نمایشگاه، به زودی در نگارخانه چیلیک به نشانی: www.ChiilickGallery.com به نمایش گذاشته خواهد شد.
 متن بیانیه ارسالی این دبیرخانه به این شرح است:
بیانیه داوران بخش عکس دومین جشنواره تجسمی شهریار

هر که هوایی نپخت یا به فراقی نسوخت ***  آخر عمر از جهان چون برود خام رفت

وقتی انبوه حضور نگاه هایی که تو را محصور لحظه لحظه افکار و اندیشه شان می کنند، یک جا می بینی، چه حسی می توانی داشته باشی جز اینکه مدام در اندیشه باشی که کدام انگیزه توانسته است صدایی اینچنین یک دست و همنوا ایجاد کند؟
وقتی تنوع نگاه خیل وسیعی از مخاطبین ساکن مناطق _ شهریار، ملارد و قدس _ را با نگاهی واقع گرا به موضوع های " مستند اجتماعی " درک می کنی، تمام عزم تو جزم می شود تا لایه های درونی عکس ها را بشکافی و اعماق جذب عکاس را به سوی موضوع واکاوی کنی.
جوان، به عنوان مخاطب هدف در دومین جشنواره تجسمی شهریار، سرچشمه استعداد است و عکس رسانه ای نافذ و موضوع مستند، منبعی سرشار از اطلاعات و تکاپو و جشنواره می تواند این همه را زیر یک سقف، متمرکز ساخته و هدایت کرده و تربیت نماید.
زیر این سقف، به راحتی می توانی تنفس دغدغه ها را درک کنی، دغدغه هایی که یکی پس از دیگری در ذهن و روح بانیان و حامیان و مسئولین خودنمایی می کنند تا بلکه چراغی شوند بر راه آینده ای به نام فردا برای این جشنواره.
امسال برای دومین سال پیاپی است که دغدغه ها مجال تجلی یافته اند.
امسال جشنواره به موضوع رسیده است.
امسال وسعت پذیرایی هم بازتر شده است.
امسال روزشمار جشنواره از عاشورای حسینی گذشت و سالی که گذشت از سفره رمضان.
امسال توفیق یاری کرده تا باز هم دور " نگاه " هم جمع شویم.
امسال را آنانکه دغدغه سلامت پرورش جوانان مستعد منطقه شهریار و حومه را داشتند، دریافتند، باشد که پیام آشکار این جوان گرایی را هر روز بیش از دی روز دریابند و دریابیم.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
گروه داوران بخش عکس دومین جشنواره تجسمی شهریار بر این باور است که مسئولین بانی و مدیران سیاست گذار جشنواره – در بخش عکس – به خوبی سه عامل: توان، مسیر و هدف را شناخته اند.
عواملی که هر یک، تاثیر به سزایی در کمیت اجرایی و کیفیت محتوایی جشنواره های تخصصی دارند.
بررسی مجموعه نگاه های رسیده به دبیرخانه اگرچه از فراز و فرودی آشکار نسبت به معنا و درک شاخه مستندنگاری در بخش اجتماع روایت می کند، لیکن از یک تمایل فراگیر نسبت به این شاخه از عکاسی نیز حکایت دارد.
شاخه ای به نام عکاسی مستند که در دنیای امروز هرچه معنایی تر و عمیق تر به آن می پردازند و با هزاران بار تاسف! در وضعیت کنونی کشور ما به اغما رفته است.
گواه این ادعا تصاویری است که به دبیرخانه ارسال شده و در پاره ای موارد که اوج گرفته اند در قاب به قاب نمایشگاه عکس عینیت یافته و قابل مشاهده شده است.
ولی شایسته است برگزارکننده برای نیل به اهداف تخصصی خود، با برنامه ریزی در طی سال و برگزاری نشست ها و کارگاه هایی بتواند زمینه های آشنایی کامل تری را برای مخاطبین نوجوی خود فراهم نماید.
رسالتی که هم اکنون دفتر " انجمن عکاسان شهریار " مستقر در فرهنگسرای شهریار تا به امروز به خوبی از پس آن برآمده است.
اگرچه تکلیف سخت برای صاحبان اراده پولادین، بسیار سهل است چرا که در این محیط، دانش و بینش توام، در کنار علاقه و هیجان عکاسی ایفای نقش می کند وبه راستی! در عکاسی مستند چه گرایشی سخت تر از انسان گرایی و اجتماع؟
جوانان شهریار و ملارد و قدس حضور قابل قبولی را برای تایید این دبیرخانه رقم زدند و این دلیلی ندارد جز صحت و سلامت عملکرد نخستین دوره برگزاری جشنواره و مسئولیتی بس سنگین تر بر دوش عاملان گذاشتند تا زمینه های جذب و حمایت و پرورش استعدادهای ناشناخته را برای سومین دوره این جشنواره –به امید و یاری خداوند- فراهم آورند.
البته این انتقاد به جامعه مخاطب در سرتاسر کشور هم وارد است که با وجود درج به اختصار و موجز متن فراخوان، فارغ از حیطه دعوت شدگان، اقدام به ارسال اثر به سوی دبیرخانه کرده اند که شاید این رفتار، خود پیام آور پتانسیلی پنهان برای جشنواره ای وسیع تر باشد.
انتقاد دیگر که بیشتر به فریاد صامت مظلومیت فرهنگ و هنر می ماند و از رفتارهای غیراصولی خبرگزاری های ما از ساختارهای حمایتی شان از فعالیت های صحیح جوانان در عرصه فرهنگی هنری حکایت دارد، عدم انعکاس و پشتیبانی حداقلی فعالیت شبانه روزی ماهها تلاش عوامل اجرایی و استقبال حضور شرکت کنندگان جشنواره در خبرگزاری های عمومی کشور است که امید آن می رود برای این نقد پیشنهادگونه چاره ای اندیشیده شود.
در هر صورت دومین جشنواره تجسمی شهریار هم افتخاری شد بر سینه تاکستان ها و بادهای جاری و دلنشین منطقه.
افتخاری که با دقتی وافر در نگاه های اهالی فرهنگ و هنر و حقیقت منطقه نشسته است.
افتخاری که در موضوع های مستندی که سرتاسر این بادیه را لبریز کرده، به خوبی مشهود اشت.
افتخاری که کمی بعدتر- شاید سالی و سالیانی بعد – آثار با برکت ش را می توان در ساکنین آب و خاک این دیار یافت.
افتخاری که تعهد و تخصص را با هم، دین و دنیا را باهم و لبخند پروردگار و بنده اش را نیز با هم به دنبال خواهد داشت...